1. آسیب شناسی: همین امروز یه قلم کاغذ بردارم و از لحظه بیداری تا لحظه خاموشی همراهم باشه. توی این کاغذ قراره هر کاری که کردمو با ذکر ساعت درجا یادداشت کنم تا نشتیهایِ هَدَر رفتِ عُمرمو بشناسم. آخر شب یه مروری داشته باشم به عملکردِ امروزم! متعجب خواهم شد از اینکه ببینم چقدر راحت دارم سرمایه عُمرمو هدر میدم! 34 سال گذشت از عُمرم! خیلیا ازم سبقت گرفتن و دارن پله های ترقی رو به سرعت طی میکنن!!
2. هدف گذاری: حالا که غصه م گرفت از گذرِ عُمر، خوبه که فکر کنم وظیفه م الآن چیه؟ تکلیفمو بشناسم. لیست کنم وظایفمو بعنوان یک مادر توی خونه، بعنوان یک فرد تویِ جامعه، بعنوان یک عبد در برابر خدا. اگه وظیفه مو و هدفمو نمیتونم چیه، حتما با یه مشاور صحبت کنم تا دچار بحران بیهدفی نشم. دلیل بسیاری از افسردگیها اینه که هدف نداریم و بخاطر همین احساس پوچی میکنیم.
3. برنامه ریزی: حالا که هدف مشخص شد باید برنامه بریزم برای رسیدن به اون هدف. خیلیا هدفها و چشماندازهای خوبی دارن اما برنامه ریزی نمیکنن برای رسیدن به اون هدف! با برنامه می ریزن ولی به هر دلیل طبق برنامه جلو نمیرن یا یه مدت میرن جلو و بعدش رها میکنن.
4. عرصه های برنامه ریزی: ما باید در سه بخشِ فردی، خانوادگی، اجتماعی و تفریحی برنامه ریزی کنیم. مثلا در عرصه فردی من باید در سه مقوله "عبادت"، "کسب عِلم" و "تقویت جسم" برنامه داشته باشم. یا در عرصه خانوادگی باید وقت بزارم برای همسر و فرزندان، صله رحم داشته باشم با اقوام و نیازهای مختلفشونو برطرف کنم. یا توی عرصه اجتماعی باید پیگیرِ بیانات رهبری عزیز و اخبار باشم, با جمعها و دوستان مذهبی مرتبط باشم، یه کارشناس مذهبی بعنوان طبیب روح داشته باشم، اثرگذاری اجتماعی داشته باشم و. . توی عرصه تفریحی، برنامه استخر، مسافرت، قدم زدن و. .
5. پرهیز از ارتباط با زمانخواران: بعضی افراد و ابزارها زمان رو از آدم مین. مثلا فلان دوست دلش میخواد دم به دقیقه از زمین و زمان حرف بزنه! یا تلگرام ممکنه منو به خودش معتاد کنه. یا تیوی مزاحم وقتم باشه! یا تسویف میکنم و کار امروز رو به فردا می ندازم. یا. . خب اینجا باید اقدام کنم به مقابله با زمانخواران و حتی خیلی صریح اما با مهربانی "نه" بگم به اون کسی که داره وقتمو میگیره.
✋ استفاده از فضای مجازی و تی وی امروز گریز ناپذیره و نمیشه "تعطیل"ش بکنم بلکه باید "تعدیل" کنم و برای خودم و فرزندم زمان مَندش کنم. خونه اگه قانون مَند نباشه، حقوق اعضای خونه ضایع میشه. چرا وایفا باید 24 ساعته روشن باشه؟ آیا نیم ساعت در روز کافی نیست؟ همه باهم توی اون نیم ساعت کارای اینترنتی شونو انجام بدن و بقیه ش دیگه خاموش باشه. اینطوری تمرکز روی برنامه ها بیشتر میشه و فسادهای فضای مجازی هم مهار میشه.
6. تقسیم وظایف: توی اجتماع ولو اجتماعِ کوچکِ خانواده، باید مسئولیتِ اعضاء مشخص باشه. اگه همه توی مثلا کارِ خونه مشارکت داشته باشن، مادر میتونه برای کارای معرفتی هم وقت بزاره. لیست وظائف رو روی دیوار بزنید تا هر کس بدونه امروز چه کارائی به دوشش هست. همگرائی، زمان رو میاره تحت کنترل شما.
درباره این سایت